Ara kahve niyetine ara yazı.
Çünkü döndük ve o iki saat fark uyku ritmini -yine- bozdu.
Tam Berlin saatine alışıyordum ki tekrar yaz saatli kış İstanbul’undayım. Yatarken uyku destekleyici almama rağmen sabah dörtte gözlerimi açtım. Ama hangi dört?
Masa başına gelmem beş on beş. Bir saatten fazla dayanıp dönmüşüm. Şimdi sırtımda battaniye ekran başında Berlin’den geçme faslındayım. Masa saatinin trik trakları sakin, karşılayıcı. Hoş geldim.
“Ay Günlüğü | 12” okumaya devam et